Επανάληψη της ιστορίας;

Η Ελλάδα το 1919 ήταν μέλος της Αντάντ, μια στρατιωτική συμμαχία την οποία είχαν κατασκευάσει η Γαλλία με την Αγγλία και στην οποία συμμετείχε και η τσαρική Ρωσία μέχρι την Επανάσταση του Οκτώβρη το 1917, ενώ οι ΗΠΑ μπήκαν στο τέλος του 1918. Αντίπαλοί τους ήταν οι Γερμανία, Αυστρουγγαρία, Τουρκία, Βουλγαρία. Οι καπιταλιστικές οικονομίες της εποχής βρίσκονταν πάλι σε κρίση και η διέξοδος ήταν, ως συνήθως, ο πόλεμος. Ο 1ος Παγκόσμιος πόλεμος (1914 - 1918) μεταξύ των μεγάλων καπιταλιστικών δυνάμεων της εποχής, έγινε γιατί οι κεφαλαιοκράτες της κάθε μιας διεκδικούσαν μεγαλύτερο κομμάτι του παγκόσμιου πλούτου για τον εαυτό τους, όπως ακριβώς γίνεται και σήμερα. Η επανάσταση στη Ρωσία τους χάλασε τα σχέδια. Γκρέμισε τον καπιταλισμό σε ένα βασικό παίκτη του παγκόσμιου εκμεταλλευτικού συστήματος, έφερε τρομερή αναστάτωση και απώλειες στις αγορές, ενώ παράλληλα έδειχνε την διέξοδο στους λαούς της οικουμένης ότι υπάρχει ένα άλλο είδος κοινωνίας που δεν κυριαρχούν το χρήμα κι ο κτηνώδης ανταγωνισμός, αλλά η ανθρωπιά κι η αλληλεγγύη. Βάλθηκαν λοιπόν να την εξοντώσουν χρηματοδοτώντας αρχικά έναν αιματηρό εμφύλιο που επειδή δεν τους «έβγαινε» αποφάσισαν και στρατιωτική επέμβαση στην Ουκρανία στα τέλη του 1919. Με πρόσχημα την μη αναγνώριση από τον Λένιν, των δανείων που είχε συνάψει η τσαρική κυβέρνηση, οι αγγλογάλλοι αποβίβασαν 70.000 στρατό στην Κριμαία, εκ των οποίων 23.500 ήταν δυστυχώς Έλληνες στρατιώτες. Ο Ελ. Βενιζέλος, λακές τότε των Γάλλων, έστειλε στην Κριμαία το εκστρατευτικό αυτό σώμα, ώστε υπό τις διαταγές κατωτέρων γάλλων αξιωματικών, να «καταπνίξουν την επανάσταση των Μπολσεβίκων». Στην ουσία όμως γιατί δεν εξυπηρετούνταν τα γαλλικά κυρίως τραπεζικά συμφέροντα. Πίστεψε βλακωδώς στις υποσχέσεις της Αντάντ ότι θα τον στηρίξουν στην διεκδίκηση εθνικών συμφερόντων. Ο Νικόλαος Πλαστήρας, εκ των ηγετών του εκστρατευτικού σώματος, νόμιζε ότι η Ελλάδα θα αποκόμιζε πολλά οφέλη αν συμμετείχε στην τυχοδιωκτική επιχείρηση που οργάνωσαν οι αγγλογάλλοι τραπεζίτες. Ο ανεγκέφαλος καραβανάς διατυμπάνιζε ότι ο «δρόμος μας προς την Θράκη και την Μικρά Ασία περνάει από τη Ρωσία». Το αποτέλεσμα όμως είναι γνωστό. Μέσα σε πέντε μήνες οι Μπολσεβίκοι τους διέλυσαν και έτρεψαν σε φυγή τα αγγλογαλλικά παράσιτα μαζί με τους συμμάχους τους έλληνες. Όταν ήρθε η στιγμή (Αυγ. 1922- Αφιόν Καραχισάρ- Σμύρνη) να υλοποιηθούν οι υποσχέσεις προς το Βενιζέλο, η μεν Αντάντ – λόγω των συγκρουόμενων συμφερόντων μεταξύ των μελών της- εγκατέλειψε τον ελληνικό στρατό στο έλεος των τούρκων, οι δε μπολσεβίκοι βοήθησαν τον Κεμάλ να συντρίψει εκείνους που τους πολέμησαν στην Κριμαία. Διότι διέβλεπαν ότι η νέα Τουρκία θα αποτελέσει ανάχωμα στην αγγλική επιθετικότητα εναντίον τους. Οι αστικές πολιτικές ηγεσίες στην Ελλάδα, υποταγμένες κι εξαρτώμενες ανέκαθεν από το μεγάλο ξένο και ντόπιο κεφάλαιο, δεν μπόρεσαν ποτέ να ασκήσουν έστω και στοιχειωδώς κάποια εθνική ή φιλολαϊκή πολιτική. Μετά δε τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο, οι δυτικές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις με την βοήθεια των εδώ ανδρεικέλων τους, έσυραν την Ελλάδα σε όλες τις στρατιωτικές και οικονομικές οργανώσεις που συγκρότησαν για «την αντιμετώπιση του κομμουνισμού», τον έλεγχο και την καταλήστευση του πλανήτη. Η Ελλάδα συμμετείχε και συμμετέχει σ’ όλες τις εγκληματικές-τυχοδιωκτικές ενέργειες των ΝΑΤΟ και ΕΕ σε βάρος γειτονικών και μακρινών λαών. Ωστόσο όλες οι υποσχέσεις στήριξης στους έλληνες υποτακτικούς τους, από τις δύο αυτές συμμορίες του ιμπεριαλισμού, αθετήθηκαν. Αντίθετα, το μόνο που πραγματώθηκε για τους ιμπεριαλιστές επικυρίαρχους της χώρας μας, είναι η εμπέδωση της σιγουριάς τους για το «ναι σε όλα» του γλοιώδους αστικού πολιτικού προσωπικού που έχουν εγκαταστήσει για δεκαετίες στη χώρα και προωθεί παντού τα συμφέροντά τους. Με τη νέα βαθειά κρίση που μαστίζει πάλι τον καπιταλισμό ετοιμάζονται για μεγάλο πόλεμο ασκούμενοι σε μια σειρά περιφερειακούς. Τώρα χτυπάνε ταυτόχρονα σε τέσσερα μέτωπα: Συρία, Ουκρανία, Βενεζουέλα και κεντρική Αφρική. Η εθελόδουλη Σαμαροβενιζελική κυβέρνηση, μέσω του πλέον μισητού πολιτικού της χώρας- του υπέρβαρου υπουργού εξωτερικών - δήλωσε πρώτη συμμετοχή στην αντισυριακή εκστρατεία, που ευτυχώς απέτρεψε η σθεναρή στάση της Ρωσίας. Ο ίδιος οσφυοκάμπτης εστάλη και στην Ουκρανία να στηρίξει τον νέο φυρερίσκο του Κιέβου και τη συμμορία του. Οι ευρωτραπεζίτες τον εξέθεσαν, διατάζοντάς τον να στρώσει και το δρόμο για την επέλαση του ΔΝΤ στην πολύπαθη χώρα. Ο ξεδιάντροπος «σωτήρας» της Ελλάδας, πήγε να προσφέρει κι εκεί τις βρώμικες υπηρεσίες του, παρέχοντας «τεχνογνωσία» για τα προγράμματα του ΔΝΤ που ετοιμάζεται να αποδεχτεί η νέα πραξικοπηματική «κυβέρνηση» των ναζιστών εγκαθέτων ΗΠΑ και ΕΕ. Έτσι, το ρηθέν ότι «η ιστορία διδάσκει ότι κανείς δεν διδάσκεται απ’ αυτήν», βρίσκει απόλυτη επιβεβαίωση στις πράξεις των άθλιων αρουραίων της συγκυβέρνησης που χωρίς την παραμικρή αναστολή στάθηκαν εξ αρχής στο πλευρό των αρπακτικών της Ευρωένωσης και των αμερικανών γκάνγκστερ που δεν αρκούνται μόνο στον οικονομικό ανταγωνισμό με τους ρώσους ολιγάρχες. Ορέγονται όλα τα σπουδαία οικονομικά και στρατιωτικά πλεονεκτήματα που τους προσφέρει η κατοχή της Ουκρανίας γι αυτό και δεν δίστασαν να αιματοκυλήσουν εν ψυχρώ το λαό του Κιέβου. Δεν λογάριασαν όμως την αποφασιστική αντίδραση των ρώσων ανταγωνιστών τους. Εκτέθηκαν στη διεθνή κοινή γνώμη, και τώρα ψάχνουν να βρουν τρόπο αναδίπλωσης χωρίς να φανεί ότι υποχωρούν καθώς, αν προχωρήσουν σε στρατιωτική σύρραξη εκεί, θα συντριβούν. Η απερίσκεπτη Σαμαροβενιζελική κλίκα πάντως, ετοιμάζεται να συμμετάσχει σε δεύτερο – μέσα σε έναν αιώνα- φιάσκο στην Ουκρανία αν της το ζητήσουν τα νατοϊκά αφεντικά της. Δυστυχώς πάλι ένας Βενιζέλος ανέλαβε να εμπλέξει τη χώρα μας σε μια τόσο βρώμικη υπόθεση που όχι μόνο θα συμβάλει σε μεγαλύτερη εξαθλίωση του Ουκρανικού λαού αλλά ήδη διαμορφώνει συνθήκες έντασης που μπορεί να εξελιχθούν ή σε διαμελισμό της χώρας ή σε σενάρια τύπου Συρίας με απρόβλεπτες συνέπειες και για την Ελλάδα και για την ανθρωπότητα. Σ’ αυτό το τόσο σοβαρό θέμα, ο ΣΥΡΙΖΑ καταγγέλλει μεν την συμμετοχή της ΕΕ στην επέμβαση στην Ουκρανία, αλλά χαρακτηρίζει το πραξικόπημα των ναζιστών σαν «επανάσταση» και δεν θέτει θέμα εξόδου από το συνδικάτο εγκλήματος της ΕΕ. Ανήκει δε και στο ΚΕΑ (Κόμμα Ευρωπαϊκής Αριστεράς) που αντί να καταδικάσει - υποτίθεται ως αριστερό - την επέμβαση και το πραξικόπημα στην Ουκρανία ζήτησε…. «περισσότερη Ευρώπη», δηλαδή περισσότερα πραξικοπήματα. Σ’ αυτήν την Ευρώπη λοιπόν ο Αλ. Τσίπρας προσδοκά να γίνει πρόεδρος. Και η ανεκδιήγητη ΔΗΜΑΡ ή ΡΗΜΑΔ όπως την αποκαλούν τελευταία, που υπάρχει χάρις στις άοκνες προσπάθειες διεφθαρμένων ΜΜΕ, έκανε λόγο για «θετικές εξελίξεις» στην Ουκρανία, αναγνωρίζοντας κι αυτή το ναζιστικό συρφετό που παριστάνει τώρα την «κυβέρνηση» της Ουκρανίας. Αλλά και το «ποτάμι» που τώρα παρασέρνει όλα τα ξερόκλαδα της «ελιάς» μαζί με τα μπάζα της κεντροαριστεράς δεν ποτίζει το δέντρο της δημοκρατίας αλλά τους μνημονιακούς κάκτους. Αυτούς λοιπόν τους «δημοκράτες» και «υπερασπιστές της νομιμότητας» πρέπει ο ελληνικός λαός να «περιποιηθεί» ιδιαιτέρως στις επικείμενες εκλογές του Μαϊου. Η ενίσχυση της «Λαϊκής Συσπείρωσης» στις Δημοτικές και Περιφερειακές εκλογές και του ΚΚΕ στις ευρωεκλογές αποτελεί την καλύτερη απάντηση στους επιλεκτικά ευαίσθητους ευρωνατοϊκούς «δημοκράτες»

Κ. Α. Αποστολόπουλος

Δημοτικός σύμβουλος Μεσσήνης