Θύμα της Λιτότητας η Παναγία των Παρισίων

Βλέπετε οι πολιτικές διαρκούς λιτότητας, που  αποτελούν καθεστώς πλέον στην Ευρωένωση, χτύπησαν και τον υπέρλαμπρο ναό της Παναγίας των Παρισίων σαν μια υπενθύμιση ότι είναι ισχυρότερες ακόμα και από τις «παντοδύναμες» χριστιανικές θεότητες. Ο Χριστιανικός Θεός πάντως,  φαίνεται πως ήταν «παντελώς απών», και όχι «πανταχού παρών», όπως λένε οι Γραφές. Η δε Παναγία που συνήθως «βάζει το χέρι της», ακόμη και για ασήμαντα πράγματα, εδώ δεν μπόρεσε να αποτρέψει την καταστροφή του καλύτερου ναού της. Ο δε «Θεός της αγάπης», δεν μπορεί να αποτρέψει ούτε  τις απάνθρωπες οικονομικές πολιτικές των ηγεσιών  ΕΕ και ΗΠΑ εναντίον του ποιμνίου του, αλλά ούτε και τους εγκληματικούς πολεμικούς και οικονομικούς σχεδιασμούς τους εναντίον των λαών του πλανήτη. Έτσι, οι δραστικές περικοπές στην χρηματοδότηση για την συντήρηση των μνημείων του πολιτισμού, έφεραν το περίτεχνο αυτό μνημείο στα όρια της κατάρρευσης. Με συνέπεια, στις τεράστιες εγκαταστάσεις που απαιτήθηκαν  για την συντήρησή του, ύστερα από πολυετή εγκατάλειψη, να συμβεί το μοιραίο, ίσως από ένα σπινθήρα. Ο γελοίος πρόεδρος Μακρόν, πρώην τραπεζίτης, υλοποιεί αταλάντευτα τις μνημονιακού τύπου πολιτικές της συμμορίας των τραπεζιτών, χρηματιστών, κερδοσκόπων και πολυεθνικών που αποτελούν τις κυρίαρχες δυνάμεις της ΕΕ, φέρνοντας σε απόγνωση εκατομμύρια Γάλλων που διαδηλώνουν καθημερινά στους δρόμους των Γαλλικών μεγαλουπόλεων για την επιβίωσή τους. Καρφί δεν του καίγεται για τις ανάγκες των απλών ανθρώπων της χώρας του, θα νοιαστεί για τα μνημεία της; Αυτός νοιάζεται μόνο για την εξασφάλιση της κερδοφορίας του μεγάλου Γαλλικού κεφαλαίου και για το πως θα αντιμετωπίσει τους  Γερμανούς και Αμερικάνους ανταγωνιστές του. Κάποτε οι Βυζαντινοί πίστευαν πως δεν είναι ανάγκη να πολεμάνε οι ίδιοι τους βαρβάρους γιατί τους προστατεύει η Παναγία  εξολοθρεύοντας τους εισβολείς μόνη της, σεργιανόντας επί και εκτός των τειχών. Και το αποτέλεσμα αυτής της πίστης το  ξέρουμε όλοι μας. Φαίνεται πως ο Μακρόν και η παρέα του θα πίστευαν ότι δεν χρειάζονται πολλά για να συντηρηθεί ο ναός, γιατί γι αυτό θα φρόντιζε η Παναγία, αφού ήταν δικός της οίκος. Κι έτσι την πάτησαν. Κι ενώ ο ναός είναι υπό την προστασία και εποπτεία της ΟΥΝΕΣΚΟ, ως μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς, ούτε η υπηρεσία αυτή του ΟΗΕ μπόρεσε να προσφέρει πολλά πράγματα για την συντήρησή του καθώς οι βασικοί χρηματοδότες, Αμερικανοί, εγκατέλειψαν την υπηρεσία και διέκοψαν την χρηματοδότησή της αφήνοντας και ένα χρέος 550 εκατομμυρίων δολαρίων που ουδέποτε βέβαια θα πληρώσουν. Μαζί τους βέβαια και το Σιωνιστικό Ισραήλ. Ο λόγος; Η απόφαση του ΟΗΕ να δεχτεί ως ισότιμο μέλος του Οργανισμού την Παλαιστινιακή Αρχή. Αυτή ήταν η πρόφαση. Στην πραγματικότητα η απόφαση εγκατάλειψης της ΟΥΝΕΣΚΟ λήφθηκε επειδή δεν ήταν «επαρκώς φιλοαμερικανική και λόγω της προκατάληψης που δείχνει έναντι του Ισραήλ», στις ενέργειές της παγκοσμίως. Παράλληλα οι Αμερικάνοι θέσπισαν νόμους που εμποδίζουν την χρηματοδότηση κάθε χώρας ή οργανισμού που αναγνωρίζει την Παλαιστίνη.  Με λίγα λόγια. Αν είσαι μαζί με τους αμερικάνους σε κάθε τους τυχοδιωκτισμό, μπορεί να πάρεις μερικά ψίχουλα αν έχεις σημαντικά μνημεία. Αν δεν είσαι, τότε ή τα αφήνεις να καταρρεύσουν ή θα δεχτείς την «ανθρωπιστική» τους «επίσκεψη»,  όπως έγινε στο Ιράκ και στη Συρία όπου καταστράφηκαν, τεμαχίστηκαν και κλάπηκαν μνημεία, από τους Αμερικάνους, τους συμμάχους και τους μισθοφόρους τους, τριών και τεσσάρων χιλιάδων ετών, πολύ πιο σημαντικά από ένα χριστιανικό ναό 800 ετών. Βέβαια η απώλεια  των τόσο σημαντικών αυτών μνημείων, πέρασε στα ψιλά των δυτικών ενσωματωμένων στο σύστημα ΜΜΕ, σε αντίθεση με τον θόρυβο που σήκωσαν και θα σηκώνουν για πολλές μέρες σχετικά με το, αναντίρρητα, θαυμάσιο μνημείο που έχει την τύχη όμως να βρίσκεται στη Γαλλία. Ωστόσο, είναι η Γαλλία που συμμετέχει σε όλες τις εκστρατείες των αμερικανών εναντίον του Ιράκ, της Συρίας, της Λιβύης κλπ, καταστρέφοντας και λεηλατώντας τα μνημεία των χωρών αυτών. Λέτε να είναι «Θεία δίκη»; Λέτε οι Θεοί της Βαβυλώνας και των Ασυρίων να παίρνουν την εκδίκησή τους;  Δεν αποκλείεται. Ευτυχώς, στον δικό μας Παρθενώνα δεν έχει μείνει ούτε ίχνος από την περίφημη ξύλινη στέγη του, αλλιώς θα είχε κι αυτός την τύχη του Γαλλικού μνημείου με δεδομένη την  «φροντίδα» για τα μνημεία της Ανθρωπότητας που προσφέρουν η αλητεία της ΕΕ και οι  ντόπιοι υπηρέτες της.

                                                  Κ. Α. Αποστολόπουλος

                                            Δημοτικός σύμβουλος Μεσσήνης