ΝΟΒΑΡΤΙΑΔΑ

O καπιταλισμός είναι θρησκεία. Οι τράπεζες είναι εκκλησίες. Οι τραπεζίτες  ιερείς. Ο πλούτος ειναι ουρανός. Η φτώχεια είναι κόλαση. Οι πλούσιοι είναι άγιοι. Οι φτωχοί είναι αμαρτωλοί. Η πολυτέλεια είναι ευλογία. Το χρήμα είναι Θεός. (Miguel D. Lewis, Aμερ. καθηγητής φιλοσοφίας)

ΣΤΟ ΓΟΝΙΜΟ για καλλιέργεια μικρών και μεγάλων παρασίτων έδαφος της καπιταλιστικής ζούγκλας, που καλύπτει σήμερα τον πλανήτη, αναπτύσσονται τα πάντα, αλλά κυριαρχούν μόνο τα αγριόχορτα και τα αρπακτικά, στις διαθέσεις και ορέξεις των οποίων υποτάσσεται οτιδήποτε άλλο θέλει απλά να επιβιώσει. Η απληστία, το κυνήγι του κέρδους που οδηγεί στην εμπορευματοποίηση των πάντων και η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο αποτελούν το σήμα κατατεθέν του αχαλίνωτου καπιταλισμού των ημερών μας, του καπιταλισμού των χρηματαγορών. Ο έλεγχος του μυαλού, η μαζοποίηση και η χειραγώγηση των μαζών επιτυγχάνεται μέσω της αδιάλειπτης, ανηλεούς διαφήμισης που αποτελεί και το κύριο εργαλείο-όπλο των καπιταλιστών. Εργαλείο, που σου δημιουργεί τεχνητές καταναλωτικές ανάγκες οι οποίες σταδιακά γίνονται συνήθειες, και σε αιχμαλωτίζουν, ιδιαίτερα στο χώρο των γκάτζετς. Έτσι, με «καμμένα» τα μυαλά της πλειοψηφίας των ανθρώπων πελατών-καταναλωτών, οι καπιταλιστές παίζουν μεταξύ τους τις τύχες της ανθρωπότητας στην παγκόσμια αρένα, με τους λαούς άπραγους θεατές. Δεκαετίες τώρα, γινόμαστε μάρτυρες των κολοσσιαίων αυτών συγκρούσεων για υπερίσχυση, συγχώνευση, εξαγορά ή εκμηδενισμό (ανταγωνισμό τις λένε), ανάμεσα στις γιγάντιες πολυεθνικές, που ουσιαστικά κυβερνούν τον πλανήτη καταδυναστεύοντας την ανθρωπότητα, και αποκαλύπτονται συνήθως με τη μορφή βολικών για το σύστημα «σκανδάλων» διαφθοράς. Είναι οι ευκαιρίες που αναζητά το σύστημα να απαλλαγεί από ορισμένα «βαρίδια» του, αναδεικνύοντας ταυτόχρονα πρόσωπα που εμφανίζονται ως διώκτες της διαφθοράς και προωθούνται σε υψηλά επιχειρηματικά ή κομματικά πόστα διασφαλίζοντας την σωτηρία και διαιώνιση του συστήματος. Η υπόθεση ΝΟΒΑΡΤΙΣ, όπως και η ΖΗΜΕΝΣ και δεκάδες άλλες παλιότερα, είναι στα πλαίσια αυτών των διαδικασιών του πολέμου επικράτησης μεταξύ μεγάλων πολυεθνικών. 

     

ΤΟ ΞΕΚΑΤΙΝΙΑΣΜΑ ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ, με τους δήθεν προστατευόμενους μάρτυρες στην υπόθεση ΝΟΒΑΡΤΙΣ, δεν έχει προηγούμενο στη σύγχρονη και γεμάτη σκάνδαλα χρηματισμού ιστορία μας. Ο ένας μετά τον άλλον οι μάρτυρες αυτοί, διαισθανόμενοι ότι είναι εντελώς απροστάτευτοι, προσπαθούν να σώσουν το τομάρι τους αλληλοκαρφωνόμενοι και αρνούμενοι να «δώσουν» πολιτικά πρόσωπα που ενέχονται στην βρώμικη αυτή υπόθεση  προώθησης των σκευασμάτων της ΝΟΒΑΡΤΙΣ. Διότι φοβούνται ότι θα την πληρώσουν οι ίδιοι, προκειμένου να γλυτώσουν τα μεγάλα στελέχη-τρωκτικά των δύο κομμάτων (ΠΑΣΟΚ – ΝΔ), που  κυβέρνησαν και συγκυβέρνησαν τη χώρα. Και δεν είναι μόνο ο χώρος του φαρμάκου με την ΝΟΒΑΡΤΙΣ. Οποιαδήποτε σύμβαση για την διενέργεια κάποιου έργου, μικρού ή μεγάλου, προϋποθέτει λάδωμα κάποιων για την κατασκευή του. Αλλά και σε επίπεδο «κοσμάκη», ανάλογα φαινόμενα διαφθοράς εκδηλώνονται με το «φακελάκι», αφού υπηρεσίες και προσωπικό δεν επαρκούν για όλους. Έτσι, βαφτίζοντάς την «εξυπηρέτηση», η συναλλαγή διαχύθηκε σταδιακά στην κοινωνία και κατέληξε να γίνει αποδεκτή, σχεδόν από όλους, σαν «κανονικότητα».  Είναι η «κανονικότητα» του καπιταλιστικού μηχανισμού που είναι αδύνατο να λειτουργήσει χωρίς λάδωμα. Και για όσους διατηρούν ακόμη  αμφιβολίες περί ευθύνης και χρηματισμού πρωθυπουργών και υπουργών ήρθε πριν λίγες μέρες με δηλώσεις του, ο δεύτερος φοβισμένος μάρτυρας και πρώην στέλεχος της Εταιρίας, να μας διαβεβαιώσει ότι: «οι πολιτικοί δεν ήταν στον τομέα ευθύνης μου». Που σημαίνει ότι αυτόν τον τομέα τον είχαν αναλάβει άλλα στελέχη της Εταιρίας. Ήταν από τις πιο ηχηρές καταγγελίες για τις πρακτικές των μεγάλων Εταιριών και την διαπλοκή τους με κόμματα εξουσίας στην Ελλάδα και σε όλες τις χώρες του κόσμου. Διότι με τις υποθέσεις ΖΗΜΕΝΣ, ΝΟΒΑΡΤΙΣ και πολλών άλλων τέτοιου και μεγαλύτερου μεγέθους πολυεθνικών, αποκαλύφθηκε πρώτα στις ΗΠΑ όπου γίνονται και οι μεγαλύτερες μίζες λόγω του τεραστίου μεγέθους της αγοράς, ότι το 10% του τζίρου τους χρησιμοποιείται για την προώθηση των συμφερόντων τους (προϊόντων τους). Τα χρήματα αυτά ονομάζονται «χρήσιμες δαπάνες», ή «μυστικές πληρωμές» και σκοπεύουν στη διατήρηση της κυρίαρχης θέσης της εταιρίας στη διεθνή αγορά. Γι αυτό ακριβώς θεωρούνται σαν έξοδα της επιχείρησης και εκπίπτουν από την φορολόγηση. Επαφίεται όμως στην κάθε εταιρία ο τρόπος που θα διαθέσει τα ποσά (η μέθοδος που θα χρηματίσει δηλαδή τα κατάλληλα πολιτικά πρόσωπα)  αυτά ώστε να μην μπορέσουν οι ανταγωνιστές της να την κατηγορήσουν για «αθέμιτο ανταγωνισμό».  Ζούμε στην εποχή της πιο άγριας μορφής καπιταλισμού, του αχαλίνωτου καπιταλισμού της υπερσυσσώρευσης (πραγματικών και εικονικών) χρημάτων και αγαθών, όπου τα πάντα έχουν εμπορευματοποιηθεί, η εκμετάλλευση  ανθρώπου από άνθρωπο κατέληξε η αποκλειστική σχέση εργασίας και ο νόμος της ζούγκλας - ο «θάνατός σου η ζωή μου» - κυριαρχεί Κι επειδή παίζονται  κολοσσιαία ποσά της τάξεων των πολλών δις ή και τρις δολαρίων, η υπόληψη ή η ζωή κάποιων ανθρώπων ανεξάρτητα από ιδιότητα ή αξίωμα, η καριέρα αλλά και η ζωή κάποιων πολιτικών, ακόμη και η ύπαρξη ολόκληρων χωρών,  ουδόλως λαμβάνονται υπόψη. Θεωρούνται αναλώσιμα μπροστά στα δισεκατομμύρια και τρισεκατομμύρια που διακυβεύονται καθημερινά, στην παγκόσμια αρένα των χρηματιστηριακών αγορών. Μην περιμένουμε λοιπόν από κάποιους «καθαρούς ή εμπλεκόμενους» δικαστές να βγάλουν γρήγορα δίκαιες αποφάσεις που να ανταποκρίνονται στη βαρύτητα των αδικημάτων που εκδικάζονται. Διότι, από τη μια αισθάνονται - και είναι - εντελώς ανυπεράσπιστοι απέναντι σε εντεταλμένους δολοφόνους των πολυεθνικών μεγαθηρίων, ενώ  από την  άλλη ρισκάρουν την σταδιοδρομία τους αν δεν προβλέψουν σωστά την ντόπια πολιτική συμμορία που θα είναι κυβέρνηση την επόμενη φορά.  Ποτέ λοιπόν η «αδέκαστη» και «τυφλή» δικαιοσύνη δεν μπορεί να λειτουργήσει σωστά και αντικειμενικά στον μαφιόζικο κόσμο που ζούμε. Οι αποφάσεις της είναι προϊόν συμβιβασμού μεταξύ των αντιδίκων, ισχυρής πολιτικής πίεσης και φόβου. Άλλωστε με την άθλια υπόθεση, το μεγαλύτερο σκάνδαλο των «ΠΡΕΣΠΩΝ» σε εκκρεμότητα, δεν μπορούμε να περιμένουμε να λυθεί το μικρότερο της ΝΟΒΑΡΤΙΣ. Διότι στο πρώτο παίζονται και τεράστια γεωπολιτικά συμφέροντα των πιο ισχυρών «συμμάχων» μας.

 

ΕΠΙΠΛΕΟΝ, το Σύνταγμα και οι νόμοι των καπιταλιστικών χωρών (αστικών δημοκρατιών) είναι κομμένα και ραμμένα στα μέτρα των επιχειρήσεων, καθώς είναι κατασκευασμένα από κόμματα – εκπροσώπους και υπηρέτες τους. Συνεπώς οι δικαστές που έχουν ορκιστεί να τηρούν το Σύνταγμα και τους νόμους αυτό είναι υποχρεωμένοι να κάνουν. Να προστατεύουν τις επιχειρήσεις έναντι και του κράτους και των θιγομένων πολιτών. Γι αυτό και οι διαδικασίες για την περαίωση μιας υπόθεσης που εμπλέκεται μεγάλη εταιρία ειναι χρονοβόρες και συνήθως δεν καταλήγουν πουθενά, «ελλείψει στοιχείων». Αν κάποιες φορές «τιμωρηθούν», επιβάλλονται πρόστιμα, τα οποία ωστόσο ουδέποτε καταβάλλονται ή καταβάλλεται, ύστερα απο διακανονισμό μεταξύ των εμπλεκομένων, .ένα ασήμαντο μέρος τους, πολύ μικρότερο από τα κέρδη που αποκόμισαν  μιζάροντας. Συνεπώς η μιζαδόρικη δραστηριότητα δεν πρόκειται να σταματήσει ούτε εδώ ούτε παγκοσμίως. Θα συνεχίζεται κανονικότατα αφού και στην εταιρία δεν επιφέρει ζημία και το σύστημα ωφελεί καθώς, μοχλεύοντας χρήμα δίνει ζωή στο σύστημα. Συνεπώς, με την οργανωμένη, σε ταξική κατεύθυνση πάλη των λαών, σε συνδυασμό με την μαζική εκμετάλλευση των δυνατοτήτων που μας δίνουν τα ΜΚΔ και ο κυβερνοχώρος γενικότερα,  υπάρχει δυνατότητα ισχυρής παρέμβασης και τελικά ανατροπής του διεφθαρμένου συστήματος  της σύγχρονης δουλείας.

                                                     Κ. Α. Αποστολόπουλος

                                          Δημοτικός σύμβουλος Μεσσήνης