ΗΠΑ: Πολιτική της παράνοιας

ΟΙ ΗΠΑ είναι το κράτος που μεγάλο μέρος του πληθυσμού του ευημερεί σε βάρος όλων σχεδόν των χωρών του πλανήτη, καθώς με συνεχείς βίαιες οικονομικές παρεμβάσεις και στρατιωτικές επεμβάσεις, κυριάρχησε γεωπολιτικά και στρατιωτικά στο μεγαλύτερο μέρος της υδρογείου, ληστεύοντας κατασκευασμένους εχθρούς και κλέβοντας συμμάχους, ιδιαίτερα  μετά  την διάλυση της ΕΣΣΔ. Σήμερα, η ανάδυση νέων δυνάμεων (Ρωσία, Κίνα, Ινδία, Ιράν),  έχει προκαλέσει μεγάλη ανησυχία στα οικονομικά και στρατιωτικά επιτελεία της υπερδύναμης, καθώς βλέπουν να κλονίζεται επικίνδυνα η ηγεμονική τους θέση στον κόσμο. Σκοπός τους, σε πρώτη φάση, η απόλυτη περικύκλωση κυρίως της Ρωσίας αλλά και της Κίνας, από εχθρικά καθεστώτα και στρατιωτικές βάσεις προκειμένου να πληγούν οικονομικά και να υποχρεωθούν σε συμβιβασμούς επωφελείς μόνο για την αμερικανική πλευρά. Έτσι στην Ουάσιγκτον επικρατεί ένας άνευ προηγουμένου  παροξυσμός αντιρωσικής υστερίας, και φιλοπόλεμο κλίμα που συντηρείται κι ενισχύεται από το σύμπλεγμα Ασφάλειας/Άμυνας και μερίδας γιγάντιων αδηφάγων πολυεθνικών, που προωθούν συντονισμένα την επικίνδυνη κλιμάκωση με την Ρωσία. Παράλληλα, εκφοβίζουν απροκάλυπτα  μικρές  ιδιαίτερα χώρες, να αποφύγουν προσέγγιση με Ρωσία και Κίνα για σύναψη εμπορικών και στρατιωτικών σχέσεων ώστε να μην επιτρέψουν στις δύο αυτές χώρες να αποκτήσουν ερείσματα που θα τους  έδιναν κάποια πλεονεκτήματα στον υπαρξιακό αγώνα που δίνουν εναντίον του εγκληματικού αμερικανικού ιμπεριαλισμού. Ο έλεγχος των τεράστιων χρηματοπιστωτικών κι εμπορικών οργανισμών (ΔΝΤ, Παγκόσμια Τράπεζα, ΠΟΕ κλπ) του πλανήτη και η απειλή πρόκλησης εμφυλίου ή στρατιωτικής επέμβασης σε περίπτωση μη συμμόρφωσης προς τις απαιτήσεις της συμμορίας της Ουάσιγκτον, αναγκάζουν τις κυβερνήσεις πολλών χωρών να υποκύπτουν στις αμερικανικές αξιώσεις.

ΕΥΤΥΧΩΣ όμως υπάρχουν και αξιοπρεπείς, γενναίες κυβερνήσεις που παρά τις απειλές και την παντοειδή υπονόμευση αντιστέκονται. Οι κυβερνήσεις της Συρίας, της Βενεζουέλας και της Β. Κορέας είναι σήμερα στην πρωτοπορία της μάχης κατά του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού. Στη Συρία δεν αντιλήφθηκαν έγκαιρα την υπονόμευση και διάβρωση που είχε υποστεί ο κρατικός τους μηχανισμός και το πολιτικό προσωπικό, από τις μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ, Γαλλίας, Βρετανίας και Ισραήλ με συνέπεια να μην αντιδράσουν όπως έπρεπε. Το αποτέλεσμα το βλέπουμε. Στη Βενεζουέλα προσπαθούν να επαναλάβουν το σενάριο της Ουκρανίας, όπου μερικές χιλιάδες νεοναζιστών ύστερα από συνεχείς διαδηλώσεις τριών μηνών, με την υποστήριξη, χρηματοδότηση κι εξοπλισμό από τις μυστικές υπηρεσίες ΗΠΑ, ΕΕ, Ισραήλ, ανέτρεψαν τον ανεπαρκή, άπραγο Γιανουκόβιτς που δεν επέτρεπε στα σώματα ασφαλείας να τους διαλύσουν. Ο Μαδούρο, μετά την ανατροπή με ενέργειας της CIA, της προέδρου της Βραζιλίας Β.Ρουσέφ,  έχοντας υπόψη του και τα όσα συνέβησαν στην Ουκρανία και τη Συρία, ξέρει ότι τώρα ασχολούνται συστηματικά με την ανατροπή του, ώστε «να επαναφέρουν την Δημοκρατία στη Βενεζουέλα». Και εκεί  έχουμε πολύμηνες διαδηλώσεις και δολοφονίες τύπου Μαϊντάν του Κιέβου, που προβάλλονται καθημερινά από τα διεθνή αμερικανοκίνητα Μίντια και αναπαράγουν ό,τι ψεύδος πλασάρεται από την CIA. Με αυτά τα ψεύδη προετοιμάζουν τους λαούς της Δύσης να αποδεχτούν το πραξικόπημα εναντίον του Μαδούρο και την αντικατάστασή του με ένα πειθήνιο όργανό τους που θα επιτρέψει την εκμετάλλευση των μεγαλύτερων κοιτασμάτων πετρελαίου στον κόσμο (300 δις βαρέλια) που διαθέτει η Βενεζουέλα, από τις αμερικανικές πετρελαϊκές εταιρίες. Κι όλα αυτά γιατί η Βενεζουέλα αποτελεί έναν από τους συμμάχους-ερείσματα της Ρωσίας,  της Κίνας, της Κούβας και του Ιράν. Έτσι σχεδιάζουν να  χτυπήσουν καίρια τη Ρωσική οικονομία αφού έτσι θα ελέγχουν τις μεγαλύτερες ποσότητες πετρελαίου στον πλανήτη, άρα και τις τιμές του. Πάντως, και στην περίπτωση της Βενεζουέλας αποδεικνύεται ότι φιλολαϊκό καθεστώς δεν μπορεί να στηθεί αν οι βασικοί τομείς της οικονομίας παραμείνουν στα χέρια ιδιωτών. Δυστυχώς Τσάβες και Μαδούρο δεν προχώρησαν –πέραν του πετρελαίου- σε εθνικοποιήσεις των βασικών τομέων της οικονομίας με συνέπεια όλοι οι μεγαλοεπιχειρηματίες της χώρας, εξαρτώμενοι από αμερικανικές χρηματοδοτήσεις και προϊόντα, να υπονομεύουν μέσω της απόκρυψης τροφίμων, φαρμάκων και  ειδών πρώτης ανάγκης την κυβέρνηση.

Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ της Β. Κορέας, μιας χώρας 25 εκατ. κατοίκων, είναι εντελώς ξεχωριστή, καθώς μόνο αυτή και η Κούβα άντεξαν την κατάρρευση της ΕΣΣΔ και των συμμάχων της.  Αντίθετα με την Κούβα, όχι μόνο άντεξε αλλά εξελίχθηκε και σε πυρηνική δύναμη που φοβίζει τους ΗΠΑνθρώπους σε βαθμό υστερίας. Είναι μια χώρα υπό συνεχή απειλή  (από το 1953 που τελείωσε η αμερικανική επέμβαση)  από τους αμερικανούς και τα τοπικά τσιράκια τους (Ν. Κορέα και Ιαπωνία). Η Ν. Κορέα είναι το μεγαλύτερο και ισχυρότερο φρούριο των αμερικανών στην Ασία. Είναι η περιοχή που δεν σταματούν ποτέ τα προκλητικά γυμνάσια αμερικανών και νοτιοκορεατών και έχουν αποθηκευτεί όλων των ειδών επιθετικά όπλα, περιλαμβανομένων πυραύλων κάθε είδους και ατομικών βομβών.  Η Β. Κορέα, έχει το δικαίωμα λοιπόν και  την υποχρέωση να αμυνθεί με κάθε τρόπο απέναντι στους κοινούς γκάνγκστερ των ΗΠΑ, που δεν καταλαβαίνουν άλλη γλώσσα πέραν της επίδειξης ισχύος και της θέλησης να χρησιμοποιηθεί. Ευτυχώς υπάρχουν κάποιοι νουνεχείς και στις ΗΠΑ και στη Ν. Κορέα που έχοντας γνώση των συμβατικών και πυρηνικών δυνατοτήτων του Βορρά, αλλά και της σίγουρης εμπλοκής Ρωσίας και Κίνας χαρακτηρίζουν «καθαρή τρέλα» μια επίθεση εναντίον της, κάτι που συνάγεται από μια ανάλυση κόστους/ οφέλους και την παγκόσμια αναταραχή στην οικονομία που θα επακολουθήσει. Έτσι οι κραυγές του ανερμάτιστου Τράμπ ουδόλως φοβίζουν τον Κιμ που προειδοποίησε ότι σε μια περιοχή κοντά στο Γκουάμ θα ρίξει δοκιμαστικά 4 πυραύλους.

Στην Ελλάδα η Συριζοκυβέρνηση έχει απόλυτα ευθυγραμμιστεί με την αμερικανική και νατοϊκή προπαγάνδα συμπράττοντας μάλιστα μαζί τους εναντίον της Ρωσίας. Αλλά και οι άλλες ριζοσπαστικές δυνάμεις, στο βωμό της ουδετερότητας για να μην κατηγορηθούν υποτίθεται ότι στηρίζουν την άλλη καπιταλιστική δύναμη (Ρωσία), συνεχίζουν να αναμασούν τα περί «ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων» που θεωρητικά είναι σωστό αλλά σε φυσιολογικές συνθήκες και όχι στη σημερινή παγκόσμια επίθεση του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού.  Δυστυχώς,  όταν ψάχνεις δικαιολογία για να μην πάρεις θέση, τότε παίρνεις τη χειρότερη θέση και τάσσεσαι ηθελημένα ή αθέλητα υπέρ της παγκόσμιας ηγεμονίας των ΗΠΑ. Και μάλιστα στις μέρες μας όπου η εργατική τάξη και το κίνημά της έχουν συρρικνωθεί κι αδρανοποιηθεί όσο ποτέ άλλοτε.

                                                   Κ. Α. Αποστολόπουλος

                                          Δημοτικός σύμβουλος Μεσσήνης