H καταστροφική πορεία της Ευρώπης

ΣΤΗΝ ΑΤΥΠΗ σύνοδο της Μπρατισλάβας (Σλοβακία) μαζεύτηκαν οι κορυφαίοι ηγέτες της ευρωμαφίας (Μέρκελ, Ολλάντ, Ρέντσι, κλπ) και υποχρεώθηκαν  να ομολογήσουν (έμμεσα), αυτό που  όλοι  οι ευρωπαίοι - και κυρίως του Νότου - βιώνουν την τελευταία δεκαετία της μεγάλης διεθνούς καπιταλιστικής κρίσης: την απόλυτη χρεοκοπία του απάνθρωπου συστήματος που όμως όλοι τους με ευλάβεια υπηρετούν.  Κανείς τους ωστόσο, δεν τόλμησε να αναφερθεί στην βασική αιτία της σημερινής τραγικής κατάστασης της ΕΕ, που είναι το καπιταλιστικό σύστημα στη πιο άγρια μορφή του, το σημερινό νεοφιλελεύθερο μοντέλο διαχείρισής του. Αρκέστηκαν σε διαπιστώσεις και ευχολόγια, ως συνήθως, μετά από τέτοιου είδους άχρηστες συνάξεις, καθώς οι αποφάσεις δεν λαμβάνονται εκεί που μαζεύεται όλο το μπουλούκι των  υποταγμένων για επικοινωνιακούς λόγους. Αυτές έχουν παρθεί σε στενό κύκλο της γερμανικής ολιγαρχίας στο Βερολίνο και  ανακοινώνονται στις μαριονέτες τους,  από την Μέρκελ και το Σόϊμπλε, στις διάφορες συνόδους. Έτσι, ο Ιταλός πρωθυπουργός Ρέντσι, ψέλλισε κάτι περί «αλλαγής πορείας της ΕΕ» και περί «λιτότητας που απέτυχε», συμπληρώνοντας ότι «στο προσφυγικό πρέπει να αναλάβουν κι άλλοι τα βάρη που τους αναλογούν», χωρίς βέβαια να τολμήσει να πει για το τί είδους  «αλλαγή» μιλάει, ενώ ο γελοίος Ολλάντ επικεντρώθηκε στη δημιουργία ευρωστρατού, προσδοκώντας βέβαια τα τεράστια κέρδη που θα αποκομίσει η γαλλική στρατιωτική βιομηχανία αν ληφθεί τέτοια απόφαση. Ο σοβαροφανής Αλέξης, το πιόνι των δανειστών, στο ίδιο μήκος κύματος με τον Ρέντσι, μίλησε για «κοινωνική Ευρώπη με ανάπτυξη, απασχόληση κι ευημερία για όλους» και για «διαχείριση του μεταναστευτικού με ανθρωπιστικό τρόπο». Ο ίδιος όμως και η κυβέρνησή του, υλοποιώντας τα μνημόνια και στηρίζοντας τις πλέον αντιδραστικές ευρωπαϊκές πολιτικές, κάνουν τα ακριβώς αντίθετα προκειμένου  Ελλάδα και Ευρώπη να γίνονται όλο και πιο αντικοινωνικές. Η Μέρκελ παραδέχθηκε ότι «η Ευρώπη βρίσκεται σε κρίσιμη κατάσταση» και ότι «θα προχωρήσουμε σε πρακτικά βήματα για να την υπερβούμε», εννοώντας προφανώς τα γνωστά γερμανικά βήματα των οικονομικών – προς το παρόν -  επεμβάσεων που οδηγούν στην  απόλυτη εξαθλίωση τους λαούς του Νότου αρχικά και του Βορρά στη συνέχεια. Άλλωστε ο οικονομικός πόλεμος που έχει εξαπολύσει η γερμανική ολιγαρχία ενάντια στους ευρωπαϊκούς λαούς, είναι μεν σιωπηλός, αλλά πιο καταστροφικός από τον συμβατικό,  καθώς τα αποτελέσματά του (εξαθλίωση και οδύνη) είναι τραγικότερα. Η δε κατοχή που ακολουθεί είναι πολύ μεγαλύτερης χρονικής διάρκειας.

ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ δεν πάνε καθόλου καλά για τις αγορές καθώς, όπως επισημαίνουν οικονομολόγοι, η μεταβλητότητα των κινδύνων στις αγορές έχει αυξηθεί μετά το Brexit. Οι ευρωπαίοι τραπεζίτες έχουν τρομοκρατηθεί και προκειμένου να αντιμετωπίσουν την νέα κρίση που έρχεται και τα ογκούμενα αδιέξοδα της ευρωζώνης, παίρνουν διαρκώς μέτρα για την περιχαράκωση του τραπεζικού τους συστήματος, δημιουργώντας  δυο εποπτικούς μηχανισμούς: τον Ενιαίο Εποπτικό Μηχανισμό (SSM) και τον Ενιαίο Μηχανισμό Εξυγίανσης. Στα πλαίσια αυτής της προσπάθειας, η ΕΚΤ και ο SSM, θέτουν αυστηρές προϋποθέσεις για την επιλογή των διοικήσεων  στις ευρωπαϊκές τράπεζες, καθώς συναντούν μεγάλες δυσκολίες στην προώθηση της «ευρωπαϊκής τραπεζικής ενοποίησης» λόγω των τεραστίων συγκρουόμενων συμφερόντων μεταξύ των μεγάλων τραπεζικών ιδρυμάτων, που αναδεικνύονται  και στα ΔΣ της ΕΚΤ και του SSM καθώς αυτά στελεχώνονται από ανθρώπους του τραπεζικού συστήματος. Εδώ, στην πατρίδα μας, με την έγκριση της Συριζοαριστεράς, έχουμε συντονισμένη εισβολή για έλεγχο των ελληνικών τραπεζών, από επιθετικά (αρπακτικά) funds που δεν ενδιαφέρονται για μακροχρόνια παραμονή, αλλά «τοποθετήθηκαν» (αγόρασαν σε εξευτελιστικές τιμές το σύνολο σχεδόν των μετοχών με  πρακτικές  χρηματιστηριακής κερδοσκοπίας κατά την τρίτη ανακεφαλαιοποίηση) στην ελληνική τραπεζική αγορά, προσδοκώντας να αποκομίσουν γρήγορα τεράστια κέρδη από την διαχείριση των "κόκκινων" δανείων και μετά να την «κάνουν». Έτσι, με τον πλήρη σχεδόν έλεγχο του ελληνικού τραπεζικού συστήματος, ελέγχουν το σύνολο των ελληνικών επιχειρήσεων, αλλά και τα λοιπά περιουσιακά στοιχεία των τραπεζών. Παράλληλα η απώλεια του ιδιοκτησιακού ελέγχου των τραπεζών συνεπάγεται αναπόφευκτα και την απώλεια του δικαιώματος καθορισμού των διοικήσεών τους. Έτσι, άνοιξαν τον δρόμο στον SSM, να τοποθετήσει  κατά πλειοψηφία αλλοδαπούς της απόλυτης εμπιστοσύνης του σαν μέλη των  ΔΣ των  τεσσάρων συστημικών τραπεζών της χώρας, καθώς και τους πρόεδρους αυτών, ξηλώνοντας όλες τις παλιές διοικήσεις. Κάτι που δεν θα τελειώσει «αναίμακτα» σε ένα χώρο γεμάτο με σκληρούς ανταγωνισμούς και αντιθέσεις, αλλά και με επερχόμενες κοινωνικές συγκρούσεις, αν υπολογίσουμε και τα νέα μέτρα για τα «εργασιακά» από τη νέα αξιολόγηση. Με τις νέες διοικήσεις δε,  οι τράπεζες θα έχουν την δυνατότητα να μετοχοποιούν τα δάνεια των επιχειρήσεων, να αλλάζουν τις διοικήσεις τους, να εκποιούν περιουσιακά τους στοιχεία κ.ά. Δηλαδή και η ιδιωτική οικονομία περνάει στα χέρια των δανειστών. Οι υπό τον έλεγχο των δανειστών τράπεζες, θα ελέγχουν όλη την επιχειρηματική δραστηριότητα στη χώρα, άρα και τον εργασιακό βίο  χιλιάδων εργαζομένων  που σίγουρα θα απολυθούν μετά τα σκληρά μέτρα που θα υποχρεωθούν να πάρουν πολλές επιχειρήσεις ή να βάλουν λουκέτο.  Οι μνημονιακές πολιτικές πήγαν πίσω δύο αιώνες το εργατικό δίκαιο, όπου κυριαρχούσε η ατομική διαπραγμάτευση, όπως καθιερώνεται  σήμερα με την πλήρη απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων. Έτσι, στη χώρα μας που δεν έχει βιώσιμο χρέος, τέτοιες πολιτικές που επέβαλαν τα ιδεολογικά σκουπίδια του νεοφιλελευθερισμού, οδηγούν στην καταστροφή αφού πρώτα υποβάλουν το λαό σε άσκοπες θυσίες, νομιμοποιώντας την ληστεία του. Η κυβέρνηση των ΑνελοΣυριζαίων έγινε αποδεκτή από τα εγχώρια και διεθνή συμφέροντα και τους θεσμικούς εκφραστές τους, ως η πιο ικανή να προωθήσει τις πολιτικές των μνημονίων, με βασικό κριτήριο την δυνατότητα να εξουδετερώσει, για ένα διάστημα, τις κοινωνικές αντιδράσεις και στη συνέχεια να προσπαθήσει να τις ενσωματώσει. ΝΔ - ΠΑΣΟΚ – ΣΥΡΙΖΑ, οδήγησαν την Ελλάδα στην κόλαση προκειμένου να σωθεί το ευρώ. Κι εμείς απλά επιβιώνουμε ώστε να υπομένουμε σχεδόν αδιαμαρτύρητα την διαρκή λεηλασία μας. Ωστόσο, όταν ο λαός αντιληφθεί ότι βρίσκεται σε μια μάχη «ζωής ή θανάτου», πως η επιβίωσή του είναι θέμα του «εμείς ή αυτοί», τότε όλα ξεφεύγουν από τον έλεγχο. Ο φόβος και ο τρόμος γίνονται μίσος και εξελίσσεται σε μαζική βία.

                                                    Κ. Α. Αποστολόπουλος

                                          Δημοτικός σύμβουλος Μεσσήνης