Εργασιακά - Ασφαλιστικό

ΤΟ ΖΑΛΙΣΜΕΝΟ από την αυταπάτη της εξουσίας κοπάδι των Φλαμπουράρηδων, Παπάδων,Τσακαλώτων και λοιπών μελών της συριζαϊκης συνομοταξίας με μπροστάρη το απόλυτο τίποτα - τον Αλέξη Τσίπρα - βάλθηκε να μετατρέψει τους έλληνες σε ζόμπι και τη χώρα σε τρόπαιο διελκυστίνδας  των μεγάλων ντόπιων και ξένων συμφερόντων. Οι εγκάθετοι των αγορών, το «αριστερό» συνονθύλευμα καιροσκόπων και αριβιστών, οι αδίστακτοι διαχειριστές της κοινωνικής αθλιότητας, οι άξιοι συνεχιστές των  ολετήρων ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, τα έχουν βρει σκούρα. Διότι η ηγεσία της ευρωμαφίας δεν ικανοποιείται ούτε και με εκείνα που συνυπέγραψε (3^ο μνημόνιο) το καλοκαίρι με τους άθλιους Τσιπραίους. Θέλει κι άλλα, καθώς η διεθνής καπιταλιστική κρίση επανακάμπτει, ξεκινώντας τώρα από την Κίνα, ενώ η κατάσταση στη Μέση Ανατολή είναι περισσότερο από κρίσιμη. Οι Ανελοσυριζαίοι αισθάνονται αδύναμοι και λίγοι, κι έτσι αμόλησαν τον Β. Λεβέντη, το πάλαι ποτέ υποπροϊόν της Trash TV, τον γλοιωδέστερο ντήλερ των γερμανικών συμφερόντων,  να κάνει τις απαραίτητες προσεγγίσεις με τις ηγεσίες των άλλων κομμάτων του μνημονιακού τόξου (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΠΟΤΑΜΙ) ώστε να «συνεννοηθούν», προκειμένου να μη ξεφύγει η κατάσταση από τα χέρια τους. Ο γελοίος «μαρτυριάρης» αναβαθμίστηκε σε ρυθμιστής του δημόσιου βίου της χώρας,  διαδεχόμενος τον μπουμπούκο στις οθόνες των διαπλεκόμενων καναλιών και αντικαθιστώντας την υστερία με την κενή σοβαροφάνεια

 ΤΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ, τα απανωτά φοροληστρικά νομοσχέδια, οι αμέτρητες κατεπείγουσες ΠΝΠ,  οι ερμηνευτικές εγκύκλιοι που πέφτουν βροχηδόν εδώ και πέντε χρόνια, έρχονται για να εξειδικεύσουν και να κάνουν εφαρμόσιμα τα μέτρα που προβλέπονται στα μνημόνια. Να μετατρέψουν δηλαδή τον κόσμο της εργασίας σε ένα πάμφθηνο και απροστάτευτο εργατικό δυναμικό, χωρίς δικαιώματα, χωρίς ασφάλιση, χωρίς επιδόματα. Οι άνεργοι ξεπερνούν τα 1,3 εκατομμύρια, ενώ μισό εκατομμύριο είναι οι υποαπασχολούμενοι με ασήμαντες αποδοχές. Κι από όσους δουλεύουν  εκτιμάται (από το ΣΕΠΕ) ότι  το 35- 40%, γύρω στο ένα εκατομμύριο εκβιαζόμενοι από εργοδότες, κάνουν «μαύρη» δηλαδή ανασφάλιστη εργασία στερώντας από το ασφαλιστικό σύστημα πάνω από 2 δις ευρώ το χρόνο. Από τους άλλους του ιδιωτικού τομέα  που δεν είναι στη «μαύρη», τα 2/3 (περίπου ένα εκατομμύριο) μένουν απλήρωτοι από 5 μήνες μέχρι και δυο χρόνια. Το κακό πλέον έχει γενικευθεί. Τα αφεντικά, κάποια για πραγματικούς λόγους τα περισσότερα όμως για αισχροκέρδεια, έχουν προσχωρήσει μαζικά στο κίνημα «δεν πληρώνω». Κι από πάνω έχουμε και το κόλπο των «δοκιμαστικών» υπαλλήλων, που αντικαθίστανται, χωρίς πληρωμή, μετά τη λήξη της δοκιμαστικής περιόδου με νέα θύματα. Μιλάμε για ζούγκλα της σύγχρονης δουλείας. Έτσι με τη συστηματική καθιέρωση της απλήρωτης και της μαύρης εργασίας, πραγματοποιείται  μεταφορά τεραστίου εισοδήματος από τους εργαζόμενους και τα ασφαλιστικά ταμεία προς τις επιχειρήσεις, σε όφελος του μεγάλου κεφαλαίου. Σαν συνέπεια, έσοδα 18 δις ευρώ χάνουν κάθε χρόνο τα ασφαλιστικά ταμεία από την διατήρηση της ανεργίας σε τόσο υψηλά επίπεδα, τους μειωμένους μισθούς, τις «ευέλικτες» μορφές εργασίας και την εισφοροδιαφυγή. Αν σ’ όλα τα παραπάνω προσθέσουμε και τους εργαζόμενους με μπλοκάκι (δελτίο παροχής υπηρεσιών), που πρακτικά αναγκάζονται να μην πληρώνουν τις δυσβάστακτες εισφορές στα ταμεία τους, ούτε έχουν κανένα δικαίωμα, ούτε υπάγονται σε καμία κατηγορία εργαζομένων, θεωρούμενοι  μισομισθωτοί και μισοελεύθεροι επαγγελματίες, θα έχουμε την τραγική εικόνα του «χάρτη» εργασίας στην Ελλάδα της ΕΕ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Μιας χώρας πνιγμένης από εξατομικευμένους «εφέδρους εργασίας» που άλλοτε δουλεύουν κι άλλοτε όχι, άλλοτε πληρώνονται κι άλλοτε όχι, σύμφωνα με τις ανάγκες και τις προδιαγραφές εγχώριων και ξένων επιχειρηματικών ομίλων, που πλασάρουν τώρα και την πιο ακραία μορφή ευέλικτης εργασίας με τα λεγόμενα «Συμβόλαια μηδενικού ωραρίου». Δηλαδή «συμβόλαια» που δεν προσφέρουν στον εργαζόμενο καμιά εγγύηση ούτε για τις ώρες εργασίας, ούτε για την αμοιβή του και τα οποία ήρθαν στη χώρα μας από την Βρετανία, όπου διαδίδονται ταχύτατα. Αυτή είναι η χαοτική, απορυθμισμένη  «αγορά εργασίας» σήμερα στην καπιταλιστική Ευρωπαϊκή Ένωση. Οι ιερές λέξεις «εργασία» και «εργαζόμενοι» καταργήθηκαν. Στη θέση τους, η νεοναζιστική ηγεσία  της ΕΕ, έβαλε την «απασχόληση» και τους «ωφελούμενους». Λες και κάνουν χάρη στους πολίτες τους να «ωφελούνται» από τα ψίχουλα της  εργοδοσίας  στα διαβόητα ολιγόμηνα «προγράμματα κοινωφελούς εργασίας» ή να επιδοτούνται οι άνεργοι από αντίστοιχα προγράμματα που όταν πάνε να «επιδοτηθούν» χάνουν αμέσως όλα τα δικαιώματα του ανέργου.  Αφού λοιπόν το απάνθρωπο εργασιακό περιβάλλον που δημιούργησαν, δεν τους επιτρέπει παραγωγή και συλλογή  εισφορών, δρομολόγησαν την διαδικασία χρεοκοπίας των ήδη λεηλατημένων ασφαλιστικών ταμείων, με στόχο την παράδοσή τους σε επιχειρηματικούς ομίλους. Την «δουλειά ανέλαβε ο κατάλληλος άνθρωπος. Είναι ο Γ. Κατρούγκαλος, που έχει την ικανότητα να υλοποιεί με άνεση όλα όσα κατήγγειλε πριν με άνεση, καθώς υπήρξε  άξιο στέλεχος της Σημιτοπαρέας, με εμπειρία σε τέτοιες «δουλειές». Αν τους ενδιέφερε να λύσουν το Ασφαλιστικό έπρεπε πρώτα να λύσουν το Εργασιακό και ν’ αντιμετωπίσουν την τερατώδη ανεργία. Όμως δεν το κάνουν, διότι η εντολή που έχουν από τους δανειστές είναι μόνο επιβολή και είσπραξη φόρων  για την έγκαιρη καταβολή των τοκοχρεολυσίων.  Ο συνεχιζόμενος εμπαιγμός των λαϊκών τάξεων της χώρας δεν έχει πλέον όρια. Τα ίδια ακριβώς κόμματα που ψήφισαν το καλοκαίρι το 3^ο Μνημόνιο και το υποστήριξαν προεκλογικά, σήμερα καμώνονται πως αρνούνται να υποστηρίξουν την υλοποίηση που συνομολόγησαν. Κι αυτό για να χρεώσουν όλη τη φθορά στους 153 ναιναίδες της συγκυβέρνησης. Ταυτόχρονα ασκούν πίεση στη Συριζαϊκή ηγεσία να εξαναγκαστεί σε συνεργασία (οικουμενική το λένε), με στόχο για τους συμμετέχοντες τα προνόμια από την σύμπραξη στην εξουσία και την εξυπηρέτηση εγχώριων και ξένων επιχειρηματικών συμφερόντων που έχουν παραμερισθεί. Πρόκειται για ένα σιχαμερό παζάρι που γίνεται μπροστά στα μάτια μας, γιατί έχοντας πια αρχίσει να φοβούνται μια λαϊκή έκρηξη,  προσποιούνται μια διάθεση ενότητας ικανοποιώντας και τους έξω.

 ΜΕ ΠΡΟΣΧΗΜΑ την μόνιμη πια καπιταλιστική κρίση, η διεθνής ολιγαρχία έχει επιφέρει ριζική, βάναυση αναθεώρηση της ίδιας της έννοιας της εργασίας, ώστε να την προσαρμόσει στις εγκληματικές προσταγές της μεγάλης καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης που βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη διεθνώς, με την ψευδαίσθηση ότι θα σώσουν το σύστημα. Κάτι το οποίο έχει ήδη επιφέρει   οδυνηρές συνέπειες στη ζωή μας και στη ζωή των παιδιών μας και το οποίο πρέπει οργανωμένα κι αποφασιστικά να πολεμήσουμε με κάθε τρόπο και κόστος, εντασσόμενοι σε ταξικές οργανώσεις και συνδικάτα. Διότι τα μνημόνια δεν είναι «σωτηρία». Είναι συμφωνίες αργού θανάτου των λαϊκών στρωμάτων, καθώς παρέχουν περισσότερη λιτότητα, περισσότερη  δυστυχία, περισσότερη ανεργία, περισσότερη εξαθλίωση.  Κι ενώ αυτό, η φοβισμένη πλειοψηφία των ελλήνων το κατανοεί, αρνείται τον απογαλακτισμό της από εκείνους που τα επιβάλλουν. Προτιμά τη συμμετοχή στον καπιταλιστικό μόρφωμα των δημίων της ΕΕ και  στο νόμισμα της διεθνούς κερδοσκοπίας, το Ευρώ, και όχι την εθνική αξιοπρέπεια και ανεξαρτησία. Το βασικό πρόβλημα της Ελλάδας συνεπώς, είναι οι ίδιοι οι άνθρωποί της και το πότε επιτέλους θα ξυπνήσουν. Οι περισσότεροι έχουν μείνει ήδη χωρίς ευρώ, ίσως ξυπνήσουν   αν μείνουν και δίχως σπίτι.  Μέσα στην ΕΕ, που παραπαίει στο φαύλο κύκλο της πιο απόλυτης και ασύδοτης κερδοσκοπίας, οι πολιτικές λιτότητας, φτωχοποίησης κι εξαθλίωσης του ελληνικού λαού είναι πλέον μονόδρομος. Την ΕΕ δεν την ενδιαφέρουν οι λαϊκές ανάγκες, αλλά η μεγαλύτερη υποταγή  των οικονομιών των κρατών-μελών στις ανάγκες των αγορών του κεφαλαίου. Η παγκόσμια και η ευρωπαϊκή οικονομία δεν πρόκειται πια να ανακάμψουν. Γιατί κάποιοι πολύ ισχυροί κεφαλαιοκράτες, και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού, αποκομίζουν αμύθητα κέρδη αξιοποιώντας την κρίση. Θα την πληρώσουν πρώτα τα μικρά και στη συνέχεια τα μεγαλύτερα κράτη χάνοντας την κρατική τους οντότητα είτε με οικονομικά (όπως η Ελλάδα και άλλες ομοειδείς χώρες)  είτε με στρατιωτικά μέσα (όπως η Λιβύη, Ιράκ, Συρία κλπ), ώστε να παραδοθούν στις ορέξεις των πολυεθνικών. Η παρεμπόδιση αυτής της προοπτικής γίνεται μόνο με γενικό μαζικό πολυήμερο ξεσηκωμό των λαϊκών τάξεων, να μην περάσει κανένα μνημονιακό νομοσχέδιο. Να παραλύσει η χώρα και να γίνουν εκείνες οι πολιτικές ανατροπές που θα μας επιτρέψουν, σαν πρώτο βήμα, την  άμεση έξοδο από τις πηγές του κακού. Την  ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Κάτι που θα ενθαρρύνει τους ευρωπαϊκούς λαούς να ακολουθήσουν την ίδια πορεία για τη διάλυση των δύο αυτών εγκληματικών οργανώσεων, περιθωριοποιώντας ταυτόχρονα τις δήθεν αριστερές δυνάμεις που αποτελούν πολιτικά πτώματα, εφεδρείες και διασώστες του καπιταλισμού.   Αν δεν συμβεί αυτό, σε λίγα χρόνια οι συνθήκες διαβίωσης και η εικόνα της Ελλάδας θα θυμίζουν τις ρημαγμένες χώρες της Νότιας Αμερικής. Η απελευθέρωσης της χώρας από τις δύο αυτές εγκληματικές οργανώσεις, είναι προϋπόθεση να υπάρξει η δυνατότητα να οικοδομηθεί μια, σε μεγάλο βαθμό, αυτοδύναμη λαϊκή οικονομία που θα βασίζεται στους δικούς της πόρους κι όχι στα τοκογλυφικά κι εκβιαστικά δάνεια από την ΕΕ  και τις  χρηματαγορές

                                                  Κ. Α. Αποστολόπουλος

                                    Δημοτικός σύμβουλος Μεσσήνης